IGJ maskeert dat eHealth in GGZ en verpleeghuiszorg nog lange weg te gaan heeft
IIGJ-rapporten maskeren lange weg die eHealth in GGZ en verpleeghuiszorg nog te gaan heeft.
IIGJ-rapporten maskeren lange weg die eHealth in GGZ en verpleeghuiszorg nog te gaan heeft.
Vaak gebruiken mensen de woorden geneeskunde en geneeskunst door elkaar als uitwisselbare termen. Het is zelfs zo dat de term geneeskunde de term geneeskunst lijkt te verdrijven in het spraakgebruik. Daar is geen grond voor aangezien er een zeer duidelijk verschil bestaat tussen die termen. Geneeskunde is de theoretische grondslag voor de geneeskunst, d.w.z. de praktische bekwaamheid om zieke mensen te genezen, bij te staan en te troosten. Dit indachtig het Franse aforisme “La médecine c’est guérir parfois, soulager souvent, consoler toujours”. Digitale ontwikkelingen in de zorg vergroten de mogelijkheden om zorgdata op te slaan, te analyseren, te communiceren, strategieën te bedenken, beeldvorming op ontelbare wijzen mogelijk te maken. Daarmee kreeg de geneeskunde door de enorme opkomst van ICT-ontwikkelingen een enorme boost, die zich nauwelijks vertaalt richting geneeskunst. Lees meer
Het zal in medisch Nederland weinigen ontgaan zijn dat er deze week(week 5) een korte maar heftige uitbraak plaats vindt van het eHealth-virus. Zozeer zelfs, dat er sprake was van een heuse eHealth-week. Kortstondig is er in deze week een epidemische verheffing te zien in het aantal publicaties over eHealth op Twitter, boven de grens van 5,8 op de 10.000 tweets. Opvallend daarbij, evenals trouwens bij eerdere uitbraken van het eHealth-virus, is het aandeel dat het ministerie van VWS daarin heeft. In de stortvloed van berichtgeving op Twitter vallen de ziekteverschijnselen bij de betrokkenen op. Emotionele veranderingen, maar ook gedragsveranderingen zijn waarneembaar. Overigens ook stoornissen in het beoordelingsvermogen van de werkelijkheid. De heftigheid van de uitbraak lijkt enigszins onverwacht. Voor de insider was die voorspelbaar vanwege het veranderen van de definitie van het begrip eHealth in 2019. Lees meer
Op 19 juni 2019 liet het ministerie van VWS weer een Voorgangsrapportage Innovatie en Zorgvernieuwing het licht zien. Dat is vanaf 2015 een jaarlijkse traditie geworden. In 2014 formuleerde de toenmalige minister Schippers in een brief over eHealth en zorgvernieuwing een aantal ambities over de zorgICT. Die moesten in vijf jaar gehaald worden. De huidige voortgangsrapportage over 2018 is er weer één met veel woorden en uitvergroting van kleine daden. Eén ding dat enorm opvalt is dat het ministerie van VWS inmiddels een vermogen gestopt heeft in het aanjagen van eHealth, innovatie en zorgvernieuwing middels subsidies. Daarmee heeft VWS ervoor gezorgd dat een leger aan ICT-ers, zorgICT-bedrijven, managers en consultants zijn gaan mee-eten uit de ruif met zorggelden. Bedoeld om in de toekomst de zorg bemenst te houden heeft het ministerie zich met veel subsidiegeld afhankelijk gemaakt van een grote groep mensen die zelf geen zorg verlenen. Ze eten allemaal wel mee uit de zorgruif. Terwijl VWS uit volle borst klaagt over de afhankelijkheid van zorgverleners van hun zorg-ICT-leveranciers, werkt zij zelf met volle kracht mee aan het afhankelijk maken van die bedrijven. Die weten maar al te goed hoe hoog het subsidiebedrag is dat verstrekt wordt en willen best wat maken als de klant hen het subsidiegeld doorsluist. Het ministerie is dan ook zelf de belangrijkste actor in het probleem van de vendor-lockin van zorgverleners ten aanzien van hun leveranciers.
Op 19 juni 2019 publiceerden verscheen in het Journal of Medical Internet Research een artikel met de naam: “Feasibility of a New Cuffless Device for Ambulatory Blood Pressure Measurement in Patients With Hypertension: Mixed Methods Study”. Het betreft een onderzoek met het uit China afkomstige apparaatje genaamd Checkme Pro van het bedrijf Viatom. Vanuit het ReShape Center van het Radboud UMC poogt men al een paar jaar de belangstelling voor allerlei eHealth-gadgets aan te zwengelen. De CheckMe Pro monitor is daar één van. Al twee keer eerder, in januari 2017 en februari 2018, schreef ik er een zeer kritisch artikel over naar aanleiding van nogal “sloppy science” vanuit het Radboud UMC. Ook het kersverse artikel doet weer een poging het apparaatje enig wetenschappelijk cachet te geven. Bij lezing valt direct op hoe beperkt en gammel het onderzoek in elkaar zit en hoe beperkt de waarde is voor de zorg. Het lijkt meer op het promoten van een product dan een poging op serieuze wijze wetenschap te bedrijven.
Recente reacties