Macchiavelliaans machtsdenken: zorgverleners ook bij VVAA terug in het hok?
Als iets te mooi is om waar te zijn, is het meestal ook niet waar. Dat gevoel bekroop me bij het lezen van het bericht van de Vereniging van Artsen Automobilisten(VVAA) dat de directeur van de Vereniging VVAA, Edwin Brugman, per 1 december 2019 terugtreedt en als strategisch adviseur van de VVAA Groep verder gaat. De tekst is van een zodanig ronkend taalgebruik, dat er ergens gewoon iets niet moet kloppen. Het lijkt meer op het wegwerken van iemand uit zijn functie met daarbij het overdreven vergulden van de bittere pil. Zeer omstandig prijst het Verenigingsbestuur, met name voorzitter Cerfontaine, de verdiensten van Brugman voor de Vereniging VVAA om de leden een stem geven en te steunen. Wat daarbij uit het oog verdwijnt is dat Brugman binnen de Verenging VVAA door eigen inzet een veel grotere leden-ondersteunende koers kon varen dan als strategisch adviseur van de VVAA-groep.
Recente reacties