De subsidie voor de PGO’s die geen subsidie mocht heten

Op 25 juni 2019 stond  een interessant artikel op de website www.gemeente.nu over het inkopen van zorg met de zogenaamde “open house”-methode.  Gemeente.nu is een platform voor de lokale overheid en functioneert onder auspiciën van de Staatsdrukkerij en Uitgeverij bedrijf(SDu)  Het artikel had als kop “Minister koopt zelf in via verguisde openhouse-methode”. Hierbij dient men zich te realiseren dat het gaat om een door minister van VWS, Hugo de Jonge, verguisde methode van zorginkoop. De kern van het artikel is dat deze minister zelf op 7 juni 2019 in een brief aan de Tweede kamer in een beschouwing de open-house-methode in de jeugdzorg “principieel kwestieus” noemt, maar zelf recent twee projecten ermee opgetuigd heeft. De journalist Richard Sandee, verbonden aan voornoemde website,  stelt met verwondering vast dat de minister zelf iets doet wat hij lagere overheden, zoals  de gemeenten, verwijt.  Hij vraagt zich dan ook af waarom de genoemde methode in de twee projecten van VWS  niet op bezwaren zou stuiten. Eén van die projecten is de financiering van de Persoonlijke Gezondheids-Omgevingen(PGO’s). Daarin kunnen patiënten vanaf 1 juli 2020 hun zorgdata opslaan die ze van hun zorgverleners elektronisch verkregen hebben. Na introductie in 2010 is er geen duidelijk verdienmodel voor. Dus greep het ministerie van VWS in met een financiële regeling die geen subsidie mocht heten.

Open House

Bij Open House als inkoop-methode stelt de inkopende organisatie vooraf voorwaarden op waaraan marktpartijen moeten voldoen, waarna de eindafnemers zelf mogen bepalen welke aanbieder zij kiezen. De essentie van Open House  is dat de keuze voor de specifieke aanbieder steeds gemaakt wordt door de cliënt zelf. Het  is een contractvorm die inhoudelijk veel lijkt op een raamovereenkomst, maar waarin tussentijdse toetreding van nieuwe zorgaanbieders en wijziging van contractvoorwaarden mogelijk zijn.

PGO’s

Op 12 maart 2019 presenteerde minister Bruno Bruins voor Medische Zorg een regeling waarbij na introductie van de PGO’s vanaf  oktober 2019 per gebruiker, patiënt dus, een bedrag van € 7,50 aan de PGO-leverancier wordt betaald door het ministerie. Nadrukkelijk staat in dit stuk dat het geen subsidie betreft maar een Open House-constructie. Hij omschrijft het als een vorm van aanbesteding, waarbij er geen limiet zit op het aantal leveranciers dat zich inschrijft of het aantal gebruikers dat zich aanmeldt. Op 12 maart 2019 ging het om 72 PGO-aanbieders. Nu blijken het er 84 te zijn.

Voorwaarden

Op de regeling kunnen bedrijven zich inschrijven via een procedure die gebruik maakt van TenderNed. Aanmelden moet voor 19 juli aanstaande. Voorwaarde is wel dat de PGO’s voldoen aan het MedMij-label en aan de informatiestandaarden voor ziekenhuiszorg, huisartsgegevens, medicatiegegevens, zelfmeetgegevens en GGZ-gegevens. Aardig is het om te weten dat van de 84 thans getelde PGO’s er 2(zegge: twee) aan die eisen voldoen.

Omvang regeling

Uit de gepubliceerde regeling op TenderNed is in punt II.2.14 op te maken dat men denkt dat tot eind 2020 400.000 tot 800.000 mensen gebruik zullen gaan maken van de regeling. Met 7,50 euro per persoon zal het met de regeling dan gaan om een bedrag van drie tot zes miljoen euro.

Belang

Aan alle kanten heeft het ministerie van VWS subsidies uitgedeeld om elektronische uitwisseling van zorgdata van de grond te krijgen. Nog eens een keer het woord subsidie gebruiken om goedgekeurde PGO’s daadwerkelijk te gaan gebruiken en dus vullen met zorgdata is voor VWS een brug te ver. Daarom heeft men de uitvlucht van een Open-House-financiering bedacht.

Gewoon subsidie

Als we  met ons gezonde verstand even nadenken  en de redenatie: “If it looks like a duck, swims like a duck, and quacks like a duck, then it probably is a duck.“ toepassen dan gaat het gewoon om geld dat de overheid gedurende een beperkte periode betaalt aan PGO-leveranciers. Een ordinaire subsidie dus. Dat alles omdat men de PGO’s niet van de grond denkt te krijgen als de gebruiker zelf moet betalen.

Het lijkt erop dat minister de Jonge uit opportuniteitsredenen gewoon zelf iets doet wat hij lagere overheden afraadt om te doen.

W.J. Jongejan, 28 juni 2019.