VZVZ inventariseert LSP-weigerende huisartsen per telefoon

Zeer recent vernam ik van één van de niet op het Landelijk SchakelPunt(LSP) aangesloten huisartsen dat zijn assistente uitgebreid via de telefoon benaderd was door een medewerker van VZVZ. Dat is de Vereniging van Zorgaanbieders Voor Zorgcommunicatie die verantwoordelijk is voor het beheer en gebruik van het LSP. In het telefoongesprek  in opdracht van één van de implementatiemanagers van VZVZ zei men te willen inventariseren wat de reden(en) zijn voor het niet aansluiten op het LSP.   Nu is dat op zijn zachtst gezegd het intrappen van een open deur, want na ongeveer vijf en een half jaar voortmodderen met het LSP is het wel duidelijk dat de weigerende huisartsen dat niet om praktische maar om principiële redenen niet aangesloten zijn. Tot nu toe is 91 procent van de huisartspraktijken aangesloten op het LSP. De negen procent weigeraars zijn de harde kern van praktijkhouders die geen brood zien in communicatie van medische data via het LSP. Aansluiting door praktijkhouders is een vrijwillige zaak evenals het toestemming verlenen door de patiënt om medische data te doen delen.

Opzichtig

In het licht van het bovenstaande is het nogal opzichtig dat de weigerachtige huisartsen benaderd worden met de vraag waarom zij het niet willen. Daarnaast is het nogal apart om met die vraag de praktijkassistente telefonisch te benaderen. Blijkbaar is men op zoek naar een “soft spot” binnen de praktijken om aldaar een discussie op gang te brengen over het niet-aangesloten zijn. Na het telefoongesprek kreeg de huisarts nog een email toegestuurd met de mededeling dat zijn assistente benaderd was met onder andere de vraag of er een speciale reden was waarom de praktijk nog niet aangesloten is op het LSP. In de email werd die vraag hem ook gesteld. Hij kreeg ongevraagd het aanbod om een afspraak te maken met een implementatiemanager van VZVZ om zo begeleiding te krijgen bij het aansluiten. Er moeten bij VZVZ meerdere van dit soort functionarissen in dienst zijn.

Sociale druk en ontzorgen

Wat VZVZ met dit soort acties doet, past precies in een strategie die door twee sociologen van de Universiteit van Amsterdam(UvA) in 2016 in een publicatie geanalyseerd en uitgelegd is. Tim ten Ham en Christian Broër schreven dit in een artikel, genaamd Risico’s vermijden door depolitisering, dat in 2016 verscheen in het online magazine Sociology. Ik schreef er op 15 juli 2017 een artikel over.  Eén van de implementatietechnieken die VZVZ inzet is het verleiden van zorgverleners en het wegnemen van principiële bezwaren. Hiervoor maakt zij gebruik van retorische middelen die zorgverleners bewust moeten maken van de voordelen van het LSP. Ook gebruikt men emotiemanagement om de gevoelens van de zorgverleners te beïnvloeden. Gewezen wordt dan op het kleine deel dat nog weigert en dat het daardoor gênant is om anno 2017 niet aangesloten te zijn op het LSP. Dat wordt onder andere bewerkstelligt door het inschakelen van “ambassadeurs”. Dat zijn zorgverleners die wel aangesloten zijn en een beroep op hun collegae moeten doen onder andere met de argumentatie dat men zich moet schamen voor de collegae en patiënten dat ze nog niet aangesloten zijn. Tegelijkertijd komt VZVZ dan met een aanbod om het aansluiten te “ontzorgen” door het aanbieden van hulp door een implementatiemanager.

Weerstandsnesten

Door opbelactie van VZVZ wordt duidelijk dat men daar de niet aangeslotenen ziet als weerstandsnesten die opgeruimd moeten worden. Noch bij de huisartsen, noch bij de apothekers, huisartsenposten of ziekenhuizen is een aansluitingspercentage van honderd procent gehaald. Wat een veel groter probleem voor VZVZ is dat het aantal opt-in-toestemmingen van burgers voor het doen delen van hun medische informatie bij huisartsen. Nog steeds heeft slechts 35 % van de Nederlanders daar toestemming voor gegeven. Dat percentage is de laatste twee jaar nauwelijks gestegen.

Subtiel

VZVZ blijkt dus op dit moment op subtiele wijze bezig huisartspraktijken onder druk te zetten om aan te sluiten. Na vijf en een half jaar LSP in private handen mag het toch wel als bekend worden verondersteld dat de niet-aangeslotenen principiële weigeraars zijn. Mocht u tot die laatste groep behoren, kijk dan niet vreemd op als uw assistente of uzelf,   als weigeraar, opeens gebeld wordt door het implementatiemanagement van VZVZ, bijv. Kars Hillenius of Cindy Koolhaas.

W.J. Jongejan