Peperdure VBHC-masterclasses voor zorgbestuurders en entourage

/door

VBHC melkkoe

Value Bases HealthCare(VBHC), in Nederland waarde gedreven zorg genoemd, is een hot item vandaag de dag. Het is de nieuwe religie binnen het management in de gezondheidszorg op basis van het gedachtengoed van Michael Porter. Het evangelie wordt op cursussen en symposia door een keur aan organisaties verkondigd, waarbij de voorgangers veelal uit de rijen van organisatieadviseurs komen. Dat soort cursussen voor leidinggevenden en stafleden in de zorg blijken nooit goedkoop te zijn. Zo organiseert het uitgeversconcern Bohn Stafleu van Loghum(BSL) als onderdeel van het Springer concern middels haar online magazine Skipr een serie van zeven masterclasses over VBHC voor 2660 euro. De doelgroep is heel specifiek het topsegment van zorginstellingen, directeuren, leden van raad van bestuur, adviseurs, ICT-ers. Het probleem met de VBHC is dat die bij het meten van de zogeheten “waarde” zeer sterk leunt op het verzamelen van data in de zorg. Data die men verzamelt om “kwaliteit” mee te meten. Die één op één relatie tussen data en kwaliteit is er niet altijd. Het is een illusie om te denken dat kwaliteit voornamelijk met verzamelde data te kwantificeren is. Bovendien legt het vastleggen en verzamelen van de gewenste data een enorme logistiek druk op de zorgmedewerkers naast het primaire proces: de zorg. In een tijd waarin medewerkers o.a. via de beweging “Het Roer Moet Om” en het actieprogramma “Ontregel de zorg” roepen om minder regeldruk is de VHBC een tegenstrijdige beweging.

Lees meer

Vreemde uitwassen van Brits PREVENT-contraradicalisering-programma in de zorg

/door

bewaking

Op 31 juli 2017 publiceerde ik op dit medium een artikel getiteld “Contraterrorisme m.b.v. gezondheidszorg. Verwerpelijke MEDINT in de NHS”. Het ging over het Prevent-programma dat bedoeld is om geradicaliseerde personen vroegtijdig op te sporen. Dat is in 2011 opgezet door het Home Office, het ministerie van binnenlandse zaken van het Verenigd Koninkrijk, om tekenen van radicalisering vroegtijdig te signaleren. In 2015 stelde het Home Office het programma  verplicht voor zorgverleners. Saillant detail is trouwens dat onder het programma de handtekening van de huidige premier Theresa May staat.  Zorgaanbieders moeten in dat kader tekenen van radicalisering bij patiënten, maar ook bij collegae melden aan speciale vertegenwoordigers van het ministerie. In de loop van dit jaar verschenen wat publicaties over de uitwassen van dit programma, dat op zich al zeer discutabel is. Zelfs hospices, waar terminale patiënten hun laatste tijd doorbrengen, en van afdelingen met dementerende patiënten blijken onderdeel te moeten zijn van dit programma. Zelfs kinderdagverblijven blijken er al onder te vallen.

Lees meer

Bizar conflict LUMC-Chipsoft toont wurggreep door zorg-ICT-leverancier

/door

wurggreep

Op de website van het online magazine Zorgvisie stond op 25 september 2018 een opmerkelijk artikel: “LUMC beklaagt zich bij Inspectie over Chipsoft” . Daarin vertelt de bestuursvoorzitter, Willy Spaan, van het Leids Universitair Medisch Centrum(LUMC) over de klacht die door het bestuur ingediend is bij de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd(IGJ). Die gaat over een in de ogen van het LUMC onveilige update van het ziekenhuisinformatiesysteem(ZIS) van Chipsoft. Volgens het LUMC maakt Chipsoft gebruik van een dominante marktpositie om een update af te dwingen. Die leidt in de ogen van de veiligheidsexperts en specialisten van het LUMC tot onveilige zorg. Het bestuur vindt dit onacceptabel. Het LUMC stelt dat het ministerie van VWS en de IGJ hun verantwoordelijkheid moeten nemen. De discussie met de IGJ loopt nog steeds en heeft blijkbaar nog geen definitieve stellingname van de IGJ opgeleverd. Het is een probleem dat eigenlijk alle ziekenhuizen met Chipsoft als ZIS raakt. Uit het artikel blijkt dat andere ziekenhuizen schoorvoetend overstag zijn gegaan, maar dat het LUMC de poot stijf hield. Wel ging het LUMC onder tijdsdruk akkoord met een aangepaste update. Dit roept toch wel veel vragen op over de veiligheid van zorg-ICT-systemen, in het bijzonder die in ziekenhuizen en de druk die een leverancier blijkbaar kan uitoefenen.

Lees meer

Een betrouwbare basisvoorziening is het LSP absoluut niet

/door

onbetrouwbaar LSP

Na een publicatie van de NOS op 16 september 2018 over het niet naadloos op elkaar aangesloten zijn van elektronische uitwisselsystemen voor medische gegevens was VZVZ er op 18 september als de kippen bij om te stellen dat het LSP voorziet in een basisbehoefte op dat gebied. Ik schreef er zeer recent over.  De Vereniging van Zorgaanbieders Voor Zorgcommunicatie(VZVZ) is verantwoordelijk voor en beheert het Landelijk SchakelPunt(LSP). Zoals zo vaak in het verleden doet  VZVZ hier aan grootspraak, want er zitten behoorlijke beperkingen in het gebruik van het LSP. Daardoor is het niet altijd duidelijk is of de opgevraagde gegevens wel betrouwbaar genoeg en volledig zijn. In het recente verleden betoogde ik meermalen op deze website dat het LSP slechts een beperkte functionaliteit heeft en dat hetgeen wat getoond wordt bij opvraag van gegevens niet volledig en betrouwbaar genoeg is om volledig op te varen. Zo wil nog steeds slechts één derde van de Nederlanders de gegevens die opgeslagen zijn bij de huisarts via het LSP doen delen. Twee derde van de Nederlanders wil de data van de apotheek, de medicatie data wel delen via het LSP, maar die zijn ook niet volledig . Lees meer

NOS toont weerbarstigheid van aan elkaar breien van zorg-ICT-systemen

/door

breien

De NOS publiceerde op 16 september 2018 een nieuwsitem met de kop “Verpleegkundigen zijn faxen en overtikken van patiëntgegevens zat”. De strekking van het artikel is dat door gebrekkige elektronische berichtgeving tussen zorg-ICT-systemen het vaak onnodig veel tijd en moeite kost om allerlei patiëntgegevens over te typen vanuit fax, post etc.  Daarbij gaat men er klakkeloos vanuit dat het relatief eenvoudig is om zorg-ICT-systemen aan elkaar te breien en met elkaar te laten communiceren. Helaas is die kritiek op de gebrekkige elektronische berichtgeving gebaseerd op jarenlange overdreven en voorbarige publiciteit vanuit het ministerie van VWS en haar aanhangers. Daardoor heeft zich bij de bevolking en bij werkers in het veld die niet op de hoogte zijn van de weerbarstigheid van de materie de mening postgevat dat alles wat men met zorgcommunicatie maar zou willen, ook uitvoerbaar is. Men moet echter bedenken, dat de beperkte mogelijkheden thans, niet zozeer te wijten zijn aan “triviale” kwesties als privacy, of aan onwil van groepen zorgaanbieders of leveranciers, maar aan  hardnekkige automatiseringsproblemen. Problemen die het gevolg zijn van het koppelen van zeer diverse systemen. De onwil-/privacy-ondertoon was helaas in het item van de NOS zeer duidelijk terug te vinden.

Lees meer