Digitalisering van de zorg bijt zich zelf financieel in de staart
Digitalisering van de zorg bijt zich zelf financieel in de staart. Toename van innovatiebudget leidt tot exponentiële groei beheerskosten.
Digitalisering van de zorg bijt zich zelf financieel in de staart. Toename van innovatiebudget leidt tot exponentiële groei beheerskosten.
Via de website Petities.nl is een petitie gestart waarin de Vereniging VVAA verzocht wordt een extra algemene ledenvergadering bijeen te roepen. Statutair is het mogelijk als 1% van de leden daarom vraagt. Zie artikel 20 lid 4. Dat betekent een verzoek van minimaal 1300 leden. Het zal menigeen opgevallen zijn dat er rond de Vereniging Van Artsen Automobilisten(VVAA) de laatste twee weken nogal wat rumoer is. Dat heeft te maken met twee zaken. Het met loftuitingen opzijschuiven van de directeur van de Vereniging, Edwin Brugman naar de positie van speciaal adviseur van de VVAA-groep. Daarnaast speelt de kwestie dat de voorzitter van de vereniging, Gerlach Cerfontaine, gemeend heeft op persoonlijke titel een betaalde bezigheid op zich te nemen als gezant voor het ministerie van VWS, de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen en de Federatie van Nederlandse Universitair Medisch Centra. Dat in het kader van het VWS-programma (Ont)regelDeZorg. Beide zaken verontrusten een aantal leden omdat door deze ontwikkeling de niet-materiële steun van zorgverleners in het geding is.
Gisteren vielen mij een tweetal op het internet gepubliceerde artikelen op waarin luidkeels verkondigd werd dat het in Nederland slecht gesteld is met de digitale vooruitgang. Op de website www.skipr.nl zag ik ‘Nederlandse zorg heeft digitale afslag gemist’ op basis van een voordracht van Yvonne van Rooij, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen(NVZ) op het HIMMS-2018 congres in Las Vegas. Op www.zorgvisie.nl zag ik een artikel over een rapport van het, veel voor het ministerie van VWS werkende, consultancy-bureau KPMG. Het heet: ‘KPMG: Zorgstelsel in gevaar door onvoldoende inzet technologie’. De teneur van beide artikelen is dat de Nederland achterblijft met ICT-toepassingen in de zorg. Dat we veel verder hadden kunnen zijn als er maar passende maatregelen waren genomen. Er is de roep om meer centrale sturing in te lezen: de roep om een soort sterke vrouw/man met doorzettingsmacht onder het motto: “Het ministerie van VWS moet wat meer doorpakken”. Bij dit alles wordt vergeten dat het bij alle veranderingen de vraag is wat de zorgverleners op de werkvloer EN de patiënten aankunnen aan veranderingen door ICT. Daarmee bedoel ik niet alleen de koplopers en ICT-geïnteresseerden onder hen, maar de zorg en de populatie in de volle breedte.
Waar het parlement in zowel Tweede als Eerste Kamer bewust nagelaten heeft het medisch beroepsgeheim te beschermen bij de behandeling van de Wet inlichtingen- en veiligheidsdiensten(Wiv), ook wel sleepwet genoemd, probeert de Koninklijke Maatschappij ter Bevordering van de Geneeskunst(KNMG) nu met enkele partners te redden wat er te redden valt. Samen met de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen(NVZ) en de Verpleegkundigen & Verzorgenden Nederland(V&VN) wil de KNMG alsnog zo snel mogelijk een adequate bescherming van persoonlijke en vertrouwelijke gegevens van patiënten regelen. Medisch Contact besteedde er ook aandacht aan. De Wiv heeft veel emoties losgemaakt. Door de maatschappelijk onrust bleek er voldoende steun voor een referendum over deze wet. Het referendum zal tegelijk met de gemeenteraadsverkiezingen plaatsvinden op 21 maart 2018. In haar pogingen het tij alsnog te keren probeert de KNMG garanties te krijgen dat medische gegevens vertrouwelijk zullen blijven. Zij stuurt daarbij aan op het maken van bepalingen in de uitvoeringsregelingen van de Wiv waarbij “medische bijvangst” verwijderd wordt.
Op 16 februari 2016 j.l. kwam de Vereniging van Zorgaanbieders Voor Zorgcommunicatie(VZVZ) met het ronkende nieuws dat 84% van de ziekenhuizen op het Landelijk SchakelPunt(LSP) aangesloten zijn. VZVZ had na een stille periode op PR-gebied blijkbaar behoefte om goed nieuws te brengen. Wat men meldt, heeft echter nauwelijks inhoud. Al enige tijd lag het percentage boven de 50% . Waarom die 84 % nu opeens nieuws is, is een raadsel. Dat het weinig zegt heeft te maken met het feit dat aangesloten zijn en gebruik maken het LSP twee volkomen verschillende zaken zijn. Aan de hand van de gegevens over de huisartsen is daar duidelijkheid over te verschaffen.
Recente reacties