1200 blogs. Wat kost het me en wat leverde het op

Met het verschijnen van dit blog ziet mijn 1200^e artikel op deze website het licht. Sinds april 2015, toen ik deze website registreerde na hem zelf ontworpen te hebben, publiceer ik wekelijks één of meer artikelen. Meestal rond de 800 woorden lang, net iets meer dan wat met een 10 punts Arial lettertype op één A4-tje past. Ik begon met het schrijven van artikelen in maart 2003. Iets meer dan honderd stukjes van mij publiceerde de huisarts Jan Huizinga op zijn website www.HuisartsVandaag.nl. Die website publiceert al sinds de huisartsenstaking in 2001 voor de huisarts interessante nieuwsfeiten. Al met al schreef ik sinds 2003 ruim 1300 artikelen. In het begin had ik nooit aan een dergelijke productie gedacht. Het kost tijd en energie. Die heb ik gelukkig in ruime mate. Het levert ook veel op. Waardevolle inzichten, bijzondere contacten met personen en ook juridische kennis.

Tijd en energie

Redelijk wat tijd besteed ik aan onderzoek, zoals het lezen van ambtelijke stukken, volgen van tech-nieuws op het internet en contacten met werkende en gepensioneerde collega-huisartsen. Tussen de 1,5 en 3 uur kost daarna meestal het schrijven van een bijdrage.

Voor het in stand houden van www.zorgictzorgen.nl  en de beveiliging ervan ben ik een paar honderd euro per jaar kwijt. Voor een gepensioneerd huisarts een overzichtelijk bedrag. Voor het opsporen van aparte dingen rond zorgICT ontwikkel je op den duur een zesde zintuig. Het gaat vooral om het regelmatig bezoeken van websites waarop met enige regelmaat relevante informatie te vinden is. Heel aardig is dat informatie nogal eens tot me komt van mensen die of geen tijd hebben om erover te publiceren of niet in het openbaar de zegsman/-vrouw willen zijn. Dat onder het motto “Je hebt het nu, maar je hebt het niet van mij”.

Wat leverde het op?

Het schrijven en publiceren van de blog-artikelen heeft me veel gebracht. Ik hield nauw contact erdoor met het werkveld. Mijn horizon verbreedde zich ook in de afgelopen 10 jaar. Privacy en het  (medische) beroepsgeheim bracht me ook in contact met de jeugdzorg en de GGZ. Niet alleen vanwege pogingen van gemeenten om geitenpaadjes te vinden om kosten te verminderen maar ook vanwege zaken die in nieuwe wetsontwerpen van het ministerie van VWS de rechten van burgers beperken in de jeugdzorg. Veel hield ik me bezig met de zogenaamde HONOS-kwestie in de geestelijke gezondheidszorg. Daarbij gaat het om de rechtszaak die de actiegroep Vertrouwen in de GGZ aanspande tegen de Nederlandse Zorgautoriteit(NZa).

Juridische kennis

Vooral door de jeugdzorg-perikelen en de HONOS-kwestie heb ik ook veel contacten gelegd met juristen en juridisch onderlegde personen. Hierdoor leerde ik van nabij ook hoe het er bij rechtszaken aan toe gaat. Het werd me ook duidelijk hoe ingewikkeld en moeilijk het is tegen de overheid te procederen. De staat heeft dan altijd de landsadvocaat Pels Rijcken als juridisch vertegenwoordiger. Diepe zakken blijkt de zaak dan te hebben als je kijkt naar de wijze en lengte van verweer door de landsadvocaat. Een beetje procederen tegen de staat in een bodemprocedure met daarbij ook een gang in hoger beroep naar het gerechtshof kost al gauw bijna 100.000 euro. Dan zie je meteen hoe ongelijk de juridische positie is van de burger tegenover de staat.

Drijfveren

De belangrijkste drijfveer is het telkenmale zien schenden van privacy en medisch beroepsgeheim door overheden. Door regelingen dan wel door wetsontwerpen zie je dat de overheid privacy en medisch beroepsgeheim schendt of wil schenden. Men brengt het vaak als goed bedoeld, maar privacy en medisch beroepsheim kalven steeds verder af. Het beroepsgeheim is de essentie in de relatie tussen patiënt en arts/zorgverlener. Zonder het vertrouwen dat wat in de spreekkamer zorgverlener en patiënt uitwisselen is er geen openhartige patiënt-zorgverlener -relatie mogelijk.As het basisvertrouwen ontbreekt ontstaat een “chilling”effect” waarbij essentiële informatie niet meer uitgewisseld wordt met daardoor gevaar voor de volksgezondheid.

Toekomst

Ik hoop dat het mij vergund is nog langere tijd via de website www.zorgictzorgen.nl artikelen te publiceren. De reacties op sociale media, zoals X, BlueSky, Mastodon en LinkedIn motiveren mij steeds meer om door te gaan.

Bij het lezen van de website moet men zich bedenken dat ik geen journalist ben, maar wel iemand die met kennis van zaken over de eerste lijn schrijft en wel over de zorgICT.

W.J. Jongejan, 17 november 2025

Afbeelding door W.J. Jongejan m.b.v. Paint.