Gelukkig. De eHealth-toogdagen zijn morgen weer voorbij

Iedereen die op de social media en in de pers de vorderingen en problemen van ICT in de zorg volgt kon er de afgelopen week niet omheen. Het was weer de jaarlijkse nationale eHealthweek.  Met veel publicitair geweld werden alle zegeningen van de ICT in de zorg luid verkondigd. Zo’n eHealth-week heeft wel wat weg van de toogdag van de Evangelische Omroep, waar vele duizenden, vaak jonge gelovigen bijeenkomen om hun geloof te belijden. Het geloof in eHealth als oplossing voor de toekomstige problemen in de zorg als er minder bemensing zou zijn is groot. Even ter herinnering de definitie: eHealth is het gebruik van nieuwe informatie- en communicatietechnologieën, en met name internet-technologie, om gezondheid en gezondheidszorg te ondersteunen of te verbeteren. Over het algemeen geldt dat wat goed is vanzelf komt, maar uit het getrek en gesleur aan eHealth valt al af te leiden dat het allemaal niet zo wil vlotten als van achter bureaus gedacht wordt.

Evangelie

Het verkondigen van alle zegeningen van eHealth heeft wel iets weg van evangelisatie door gelovigen. Met een bekeringsdrang worden slecht- dan wel on-geIovigen benaderd. Ik  schreef er op 17 juni 2016 al een bijdrage over op met als titel: De eHealth-hype: een religie. In een vervolg besteedde ik ook aandacht aan de enorm toegenomen frequentie van eHealth-propaganda-bijeenkomsten. Ook dit jaar stond de propagandamolen, geregisseerd vanuit het ministerie van VWS niet stil. Nog voor de eHealthweek goed en wel begonnen was verscheen al gelijk een publicatie vanuit het ministerie van Economische Zaken over het beschikbaar stellen van 12 miljoen euro in startende ondernemingen die innovatieve zorgtechnologie ontwikkelen. Via de SEED Capital-regeling kunnen investeringsfondsen geld steken in mkb’ers met slimme zorgideeën. Eerdere eHealth-weken werden ook aan begin ervan aangezwengeld met de bekendmaking van één of andere subsidie dan wel ronkende taal van bewindslieden dat met eHealth in de nabije toekomst geen ziekenhuizen meer nodig zijn. Het vervelende is echter dat de gewone burger nauwelijks zicht heeft op wat zin en wat onzin is in de ontwikkelingen in de zorg-ICT. Er worden grote verwachtingen gewekt, vaak zonder het direct noemen van de kosten die bepaalde ideeën met zich meebrengen als het zorgbreed uitgerold zou worden.

Volgende eHealthweek

Nauwelijks bekomen van deze eHealthweek zijn er al weer tekenen van de volgende: de eHealth”week” 2018 van HIMSS Europe van 27 tot en met 29 mei 2018( drie dagen dus) in Sitges bij Barcelona. HIMSS staat voor Healthcare Information and Management Systems Society. Daar komt volgens de organisatie het hele spectrum van het digitale gezondheids- ecosysteem aan de orde. Het lijkt me op zijn zachtst gezegd nogal ambitieus voor drie dagen.  Voor Nederland zal er in begin 2019 wel weer een nationale eHealthweek in het verschiet liggen.

 Doorpakken?

Hoewel de patiënt centraal heet te staan wordt het eigenlijk steeds duidelijker dat alle eHealthpromotie vooral big business geworden is voor veel gelukszoekers uit de ICT die een graantje mee willen pikken in de zorg. Ook worden de eHealthweken stelselmatig gebruikt om projecten en initiatieven die uit zich zelf helemaal niet zo goed lopen weer eens verder aan te zwengelen. Je ziet bijv. een initiatief dat bijv. in 2015 een innovatieprijs gekregen hebben en daarna stil viel vanwege gebrek aan belangstelling dan wel de kosten(Lea, de robot-rollator). Dat wordt nu dan weer enthousiast gepropageerd.  Ik las ik in enkele Twitterberichten uit de mond van eHealthadepten dat er nu toch eindelijk een keer doorgepakt moest worden om grote resultaten te bereiken, ook een teken dat het allemaal niet zo vlot.

 Hijgerig

Het is jammer dat rond het stimuleren van het gebruik van ICT in de zorg een nogal hijgerige sfeer is ontstaan door lieden die denken dat door luid te roepen hoe goed alles wel is de vooruitgang gediend is. De zorg is meer gebaar bij gelijkmatige ontwikkelingen, waarbij een proces van natuurlijke selectie het kaf van het koren doet scheiden.

W.J. Jongejan